Μεγάλη Τετάρτη: Η άκρα ταπείνωση

Έζωσε την ποδιά στη μέση Του. Γονατίζει. Σκύβει και πλύνει τα πόδια των μαθητών Του. Ο Βασιλιάς, πλύστρα. Εικόνα φοβερή. Για γέλια, για κλάματα ή για θαυμασμό; Ο θερμόαιμος Πέτρος επαναστατεί. Όχι! Εσύ ποτέ δεν θα πλύνεις τα πόδια μου.

Και ο Διδάσκαλος ήρεμα και αποφασιστικά. Εάν δεν πλύνω τα πόδια σου «δεν έχεις μέρος μετ’ εμού». Ο θερμόαιμος παραδίδεται. Πλύνε, όχι μόνο τα πόδια μου, αλλά και τα χέρια μου και το κεφάλι μου.

Δεν θέλω να χάσω «το μέρος μετά σου». Και ο Κύριος διδάσκει. Ο λουσμένος χρειάζεται μόνο να πλύνει τα πόδια του, γιατί είναι καθαρός όλος. Και σεις οι μαθητές μου, είσθε καθαροί, αλλά όχι όλοι.

Θυμηθείτε. Κι εσείς «οφείλετε αλλήλων νίπτειν τους πόδας». Χριστιανοί όλοι εμείς. Στην ουσία μαθητές του Χριστού. Ζούμε τα γεγονότα της Μ. Εβδομάδας.

Πόσοι είμαστε καθαροί; ‘Η καλύτερα, πόσο είμαι καθαρός; Ο Χριστός νίπτει τα πόδια των μαθητών Του. Άκρα ταπείνωση! Εικόνα μεγαλείου και θαυμασμού.

Η εξουσία ενεργείται σαν υπηρεσία. Πόσο διαφορετική θα ήταν η σημερινή κοινωνία αν βασιλείς και άρχοντες, αρχιερείς και ιερείς έκαμαν το ίδιο.

Θεολόγοι και ζωγράφοι είδαν την σταύρωση σαν την άκρα ταπείνωση. Στην ταπείνωση του σταυρού, ανέβασε τον Χριστό η κακία του ανθρώπου. Στην ταπείνωση του νιπτήρα κατέβηκε ο ίδιος ο Θεός για να διδάσκει για πάντα.

Νυμφίε Χριστέ, νίψε την ψυχή μου και πάρε με μαζί Σου.


Πηγή