«Άπαντα ποίει μετά συμβουλής»

Μην κάνεις τίποτε από μόνος σου (Σειράχ 35, 19), ό,τι κάνεις κουβέντιασε το και με άλλον. Όλως ιδιαιτέρως αυτό ισχύει στο πνευματικό πεδίο. Ό,τι πρόκειται να κάνεις, συζήτησε το πρώτα με τον Πνευματικό σου.
Όποιος ζητεί συμβουλή Πνευματικού είναι δείγμα ότι δεν θεωρεί εαυτόν σοφό και αλάθητο. Είναι δείγμα ταπεινώσεως. Η ταπείνωση ολοκληρώνεται όταν εφαρμόσει την συμβουλή που έλαβε. Διαφορετικά η ταπείνωση του είναι λειψή. Και με λειψή ταπείνωση προκοπή δεν γίνεται. Χτίζεις σε μισό θεμέλιο.
Η φήμη του Μ. Αντωνίου είχε τόσο πολύ διαδοθεί ώστε έφθασε και στα αυτιά του μεγάλου βασιλέως μας αγίου Κωνσταντίνου. Και ο μεγάλος αυτοκράτορας εξέφρασε την επιθυμία να τον δει. Του έστειλε πρόσκληση να ‘ρθει στο παλάτι. Ο Μ. Αντώνιος (καίτοι μέγας) ήρθε σε δίλημμα: «Να πάω ή όχι;». Σαν μέγας και ταπεινός που ήταν, συμβουλεύεται τον μαθητή του, αββά Παύλο τον απλούν.
Ο μαθητής συμβούλεψε τον καθηγητή: «Αν πας, θα λέγεσαι Αντώνιος. Αν δεν πας, θα λέγεσαι αββάς Αντώνιος» (Γεροντικό αββά Αντωνίου λ’)

Ο άγιος Αντώνιος, καίτοι μέγας και διδάσκαλος, εφάρμοσε την υπόδειξη του μαθητή του.
Σαν ταπεινός που ήταν, ζήτησε συμβουλή. Και εφάρμοσε την συμβουλή. «Εισακούει συμβουλάς σοφός» (Παροιμ. 12, 15). Ο κατά Θεόν σοφός (ταπεινός) ακούει συμβουλές.

Ο απόστολος Παύλος ήταν Δεσπότης. Και Θεόπτης! Και άκουγε τις συμβουλές, υποδείξεις που του έκαναν οι κατώτεροι του!