Η γέννηση μιας ιδέας: Του Αιγύπτιου λογοτέχνη Ταουφίκ αλ -Χάκιμ - The birth of an idea: By Egyptian writer Tawfiq al -Hakim

- Ποιός κτυπά μέσα στο κεφάλι μου;
- Η ιδέα.
- Και τι θες;
- Να με ελευθερώσεις.
- Μα είναι αργά, είναι νύχτα. Τώρα βρήκες την ώρα που όλους ο κόσμος κοιμάται και τα μάτια μου κλείνουνε απ΄τη νύστα;
- Ναι, γρήγορα. Αν δεν ελευθερωθώ τώρα, δεν θα μπορέσω ποτέ μου να βγω από το κεφάλι σου.
- Μα δεν βλέπεις πως δεν κρατιέμαι απ' τη νύστα; Δεν μπορείς να περιμένεις μέχρι να ξημερώσει;
- Όχι, δεν μπορώ. Πρέπει να βγω τώρα αμέσως...
- Μα γιατί διάλεξες την ώρα που με παίρνει κιόλας ο ύπνος;
- Εγώ δεν διαλέγω. Ωρίμασα στο κεφάλι σου σαν τον καρπό στη μήτρα της μάνας και τώρα πρέπει να γεννηθώ.
- Τότε, γιατί δεν ήξερα από πριν πως υπάρχεις; Πάντα πίστευα πως το κεφάλι μου είναι άδειο σαν την τρύπια τσέπη.
- Υπήρχα στο υποσυνείδητό σου απαρατήρητη, εδώ και καιρό. Τώρα έχω ωριμάσει κι ήρθε η στιγμή να παρουσιαστώ στον κόσμο.
- Πού και πώς σκοπεύεις να παρουσιαστείς;
- Στη ζωή, στο χαρτί. Σήκω γρήγορα, τεμπέλη, πάρε χαρτί και γράψε, κάνε με γνωστή σ΄όλους.
- Δεν νομίζεις πως έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου; Ας πούμε ότι παρουσιάζεσαι αυτή τη στιγμή. Και τι μ΄αυτό δηλαδή; Τι θ' αλλάξει στον κόσμο;
- Ποιός ξέρει; Μπορεί ν΄αλλάξει η ζωή, να γίνει καλύτερη, πιο όμορφη... ή να συμβεί κανένα σημαντικό γεγονός που να την αλλάξει ριζικά.
- Κι αυτό θα το καταφέρεις εσύ;
- Ναι, εγώ. Δεν είν' η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, οι πυραμίδες που φαίνονται από το δωμάτιό σου ήταν κι αυτές στην αρχή μια ιδέα μονάχα. Και ο ηλεκτρισμός, που φωτίζει το δωμάτιο σου, και το ράδιο, που σου επιτρέπει ν΄ακούς φωνές απ΄όλο τον κόσμο - όλ' αυτά στην αρχή ήταν μόνο μια ιδέα. Η ιδέα οδηγεί μπροστά τους λαούς, με την ιδέα δημιουργήθηκαν οι διάφορες θρησκείες, που ανύψωσαν τις ανθρώπινες ψυχές, καθώς και οι τέχνες. Όλος ο πολιτισμός στη γη είναι γέννημα ιδέας. Η ιδέα κάνει το ανθρώπινο γένος να διαφέρει από τα ζώα μια και γεννιέται από ανθρώπους και ποτέ από ζώα. Άντε, σήκω, διώξε την τεμπελιά. Θα πρέπει να χαίρεσαι που στο δικό σου κεφάλι γεννήθηκε μια ιδέα!
- Μα δεν είναι δυνατόν εγώ να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που μέσα του γεννιέται μια ιδέα. Μήπως εκατομμύρια ανθρώπινα κεφάλια δεν είναι γεμάτα με ιδέες;
- Ναι, αλλά μέσα στα εκατομμύρια αυτά λίγοι είναι εκείνοι που την αφήνουν να βγει έξω.
- Άρα αυτό θα πει πως αξίζεις μόνο όταν μπορείς να βγεις έξω;
- Ναι, αλλά και όσο αφορά την παραπέρα ύπαρξή μου. Είναι κάτι που σπάνια συμβαίνει στον κόσμο. Αν έχεις έστω και λίγες αριθμητικές γνώσεις, πάρε πένα και χαρτί και θα μάθεις καταπληκτικά πράγματα. Στον κόσμο ζουν χιλιάδες εκατομμύρια άνθρωποι, και αν υπολογίσουμε πως μόνο σε ένα εκατομμύριο απ΄αυτούς κάθε εκατό χρόνια γεννιέται μια ιδέα, τότε κάθε εκατό χρόνια θα ζούσαν στον κόσμο ένα εκατομμύριο ιδέες. Αυτό όμως δεν έχει γίνει ποτέ . Ο αιώνας, που σε αυτόν γεννιούνται έστω και δέκα ιδέες που παραμένουν στην ζωή και είναι χρήσιμες στους ανθρώπους, ονομάζεται αιώνας της προόδου ή χρυσός αιώνας της ανθρωπότητας.
- Αυτό σημαίνει πως κι αν ακόμα βρεις από το κεφάλι μου αυτό δεν θα είναι αρκετό;
- Όχι, δεν είναι αρκετό. Καθημερινά τα κεφάλια φιλοσόφων, ποιητών, καλλιτεχνών και επιστημόνων γεννούν ένα μεγάλο αριθμό ιδεών, ιδιαίτερα τώρα που τόσοι και τόσοι αφιερώνονται σ΄αυτές. Οι άνθρωποι αυτοί γεμίζουν με τις ιδέες τους βιβλία και εφημερίδες, υποστηρίζοντας ότι προφητεύουν αλήθειες παντοτινές, όμως η χρησιμότητά τους δεν έχει περισσότερη αξία από μια σταγόνα λάδι στο κέικ που τρως κάθε πρωί.
- Κι εγώ που νόμιζα πως το σημαντικότερο είναι η γέννησή σου!
- Σημαντικό είναι να γεννηθώ και να μπορώ να διατηρηθώ όσο γίνεται πιο πολύ.
- Αυτό θα πει πως είναι πιο σημαντική η διατήρησή σου στη ζωή παρά η εμφάνισή σου στον κόσμο.
- Ναι, έχεις δίκαιο. Το να ζήσω ένα μόνο χρόνο, σαν μόδα ή κάποια ανακάλυψη της στιγμής, σημαίνει για μένα να μη ζήσω καθόλου.
- Και πόσα χρόνια λογαριάζεις να υπάρχεις όταν θα έχεις παρουσιαστεί στον κόσμο;
- Πάντως πιο πολλά από σένα, τουλάχιστον δύο φορές περισσότερο. Τα κόκκαλά σου θα έχουν σαπίσει μέσα στη γη κι εγώ θα είμαι ακόμα σε πλήρη ακμή και λάμψη.
- Τότε ανάθεμα σε σένα και στις επιδιώξεις σου!
- Πώς! Δεν χαίρεσαι που θα ζήσω και μετά το θάνατό σου;
- Όχι, βέβαια! Θα χαιρόμουν αν μπορούσα να ζήσω περισσότερο από σένα έστω και μια ώρα.
- Μα γιατί να ζεις αφού οι ιδέες σου θα έχουν πεθάνει; Ποιά χαρά νοιώθει ο πατέρας στη ζωή, που χάνει όλα του τα παιδιά και περνά τις μέρες του μες στη μοναξιά;
- Ναι, αυτό είναι αλήθεια, μια σκληρή αλήθεια. Όμως ας το σκέφτεται αυτό όποιος έχει φέρει στον κόσμο παιδιά. Κι εγώ, προς το παρόν, είμαι σε θέση να εμποδίσω τη γέννησή σου. Και δεν βλέπω, γιατί να μην το κάνω αυτό, μια και η εμφάνισή σου θα μου φέρει τόσα μπερδέματα.
- Όμως με τη γέννησή μου θα έχεις προνόμια.
- Τι προνόμια;
- Θα παρουσιαστώ σε ώριμη, τελειοποιημένη μορφή. Θα γίνω μέσο για να κατακτήσεις ό,τι καλύτερο, θα γίνω συνέχεια της ύπαρξής σου. Θα δώσω στον κόσμο όφελος και μπορεί να καταπλήξω τους πάντες έτσι, ώστε η ματαιοδοξία σου να ικανοποιηθεί.
- Ναι, μόνο η ματαιοδοξία μπορεί να σου επιτρέψει να παρουσιαστείς στο φως του Θεού.
- Να, λοιπόν, που θέλω κι εγώ να εκμεταλλευτώ την αδυναμία σου αυτή. Ελευθέρωσε με!
- Όμως, δεν μου είπες ακόμα ποιό θα είναι το δικό σου όφελος από τη γέννησή σου.
- Ω, πόσο ανόητη είναι η ερώτησή σου! Ρώτησε την κάμπια ποιό νόημα έχει η ύπαρξη της. Είναι φανερό ότι η δίψα της ζωής βρίσκεται στην ίδια μας τη φύση.
- Ώστε τώρα είσαι μέσα στο κεφάλι μου;
- Μα και βέβαια! Και σε παρακαλώ, σε εκλιπαρώ, απαιτώ να μ΄αφήσεις να βγω έξω για να ζήσω.
- Περίμενε τότε λιγάκι, να ψάξω για χαρτί και μολύβι.
- Μόνο μην καθυστερείς, σε παρακαλώ.
- Γιατί, τι θα συμβεί;
Η αναπνοή μου αδυνατίζει. Το φως μου σιγοσβύνει... Έχω εξασθενίσει από τις αντιρρήσεις σου... Είμαι κιόλας κουρασμένη κι ακόμα δεν πρόλαβα να γεννηθώ.
- Ω, δυστυχία μου! Ξέχασα πού είναι το μολύβι μου. Κι ούτε και χαρτί δεν μπορώ να βρω, εκτός απ΄αυτό το φύλλο στο τραπέζι. Μέσα σ΄αυτό είναι τυλιγμένο το πρωινό μου. Δεν πειράζει που με ξύπνησες, όμως και το φαγητό είναι κι αυτό σημαντικό. Εξάλλου, γίνεται, νηστικό αρκούδι χορεύει; Στάσου μια στιγμή να βάλω κάτι στο στόμα μου και μετά θ΄ασχοληθώ μαζί σου. μην ανησυχείς, θα μασώ, θα ψάχνω και για το χαμένο μολύβι. Να, ψάχνω κιόλας. Α, νάτο, στο τραπέζι... Λοιπόν, τώρα μπορείς να βγεις. Ε! Ιδέα! Έλα... μίλα... βγες, λοιπόν. Περίεργο, τι έπαθες, γιατί σιωπάς και δεν μου αποκρίνεσαι; μη μ΄αφήνεις με τη μπουκιά στο λαιμό. Πού είσαι; Έφυγες; Πέθανες; Πού χάθηκες; Πού είναι η πολυλογία σου που με ξύπνησε; Ε! Ιδέα! Πες κάτι λοιπόν! Τι κρίμα, πέθανε πριν να γεννηθεί. Ναι χωρίς αμφιβολία πέθανε μέσα στο κεφάλι μου, χωρίς να προλάβει να γεννηθεί. Μα είναι δυνατόν να άργησα τόσο πολύ; Ίσως να φταίει και η ίδια για το θάνατό της. Α, στο διάβολο! Ας πάει στα τσακίδια! Τώρα θα τελειώσω με το φαγητό και πλάι στο κρεβάτι! Δεν είναι δα η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο...

Στ΄αλήθεια η ιδέα γεννήθηκε και πέθανε ή πέθανε προτού να γεννηθεί... έτσι όπως και εκατομμύρια ιδέες, που έρχονται και κτυπούν μέσα στα κεφάλια εκατομμυρίων ανθρώπων, εκατομμύρια φορές εκατομμύρια στιγμές.

Μετάφραση από τ΄αραβικά: Άννα Λεωνίδου - Ελ Γκίντι
Περισσότερα για τον Ταουφίκ αλ -Χάκιμ Εδώ
Η μεταφορά στο διαδύκτιο έγινε από NOCTOC